■ چند مقایسه در ساختمان سازی ایران با کشورهای پیشرفته بخش عمومی

 

انبوه سازی:

انبوه سازی در ایران متاسفانه از نرمال جهانی فاصله دارد و گروهی از سازندگان کشور که فرصت انبوه سازی به آنها داده شده باید مسئولیت سود و زیان اجرای پروژه را بپذیرند. در اجرای پروژه 300 واحدی که مبنای تعریف انبوه سازی در جهان است می توان صنعتی سازی را ترویج و زمان ساخت را کاهش داد نه تعریف فعلی در کشور ما که مجری 6 واحد ساخت را انبوه ساز می دانند!

 

زمان ساخت:

انصاف نیست کشور ما با پتانسیل بالایی که دارد 6 برابر جهان در اجرای پروژه زمان صرف کند، صنعتی سازی یکی از راه های کاهش زمان ساخت است که مبنای آن با تکرار روش ها و ساخت انبوه مسکن کسب می شود.

کاهش در زمان ساخت یکی از راهکارهای اساسی سودآوری در بازار ساخت است. در حال حاضر حاشیه سود ساخت و ساز مسکن در کشور رو به کاهش است و آنچه که مردم خارج از کشور را راغب به سرمایه گذاری در بخش مسکن می کرد بسیار کاهش یافته است.

با بیان این که متوسط زمان ساخت مسکن در کشور ما 8 برابر نرمال جهانی است، متوسط ساخت در یک دوره 8 ساله 6.4 برابر شده است و مشکل اصلی این است که تناسب 6 برابر شدن قیمت ها با قدرت خرید مردم بالا نرفته و معضل بزرگی برای ساخت و ساز است.

 

صدور جواز:

متاسفانه طول دریافت جواز ساخت و ساز در ایران در رتبه 170 قرار دارد و در تهران دریافت مجوز ساخت یک سال به طول می انجامد و این بسیار اشتباه است و باید این شاخص را هر ساله به حداقل برسانیم.

فاصله رتبه رقابت پذیری ایران با اقتصاد جهانی در رقابت پذیری 130 از 180 است و اولین کشوری که ظرف 3 روز می تواند کسب و کار راه اندازی کند، سنگاپور است.

 

شرح مطالب فوق را در لینک ذیل ملاحظه فرمایید:

www.Lobe.ir